Kabouter Kobus

Hallo! 

Ik ben kabouter kobus. 
Vroeger stond ik buiten. Ik stond lekker in de tuin van hele aardige mensen. Het was er mooi groen en ik mocht altijd overal graven. Waar ik maar wilde! 

Na een poosje kreeg ik in de gaten dat de aardige mensen minder vaak buiten kwamen. Tenminste ik zag ze nooit meer. Ik was waarschijnlijk te druk met graven geweest waardoor ik niet goed heb opgelet want ineens was ik alleen. 

Vele jaren gingen voorbij en de lol om te graven ging er vanaf. M’n broek bladerde langzaam af tot ik ook m’n baard niet meer herkende. Ik zag er niet uit!

Gelukkig pakte op een dag iemand mij op en bracht me naar een hele grote winkel met allemaal verschillende spullen. Ik hoorde mensen praten over duurzaam en opnieuw gebruiken. 

Best lang stond ik op de grond voor een hele grote kast. Ik zag spullen komen en gaan maar mij lieten ze staan. 

Tot dat er een vrouw mij oppakte en zei, jij verdiend beter. We knappen je op en zorgen dat iemand jou adopteert zodat je weer blij bent en lekker kan graven. En zo ging het. 

Ze nam me mee naar huis in een doos en vanuit die doos ging ik in een tas naar, zoals ze dat noemde, ‘t Pakhuys. Daar schuurde ze me, dat kietelde enorm, poetste ze me en gaf ze mij mijn broek, baard en zelfs m’n schep terug. 

Ik was weer m’n oude mezelf , nou eigenlijk meer dan dat, ik was helemaal nieuw! Ik was weer een hele blije gravende Kobus. 
En nu wacht ik tot iemand mij adopteert. 

Lou, want zo heet ze die mij oplapte, zegt dat ze er niet veel voor vraagt. Alleen een beetje zodat ze meer kabouters kan opknappen zoals ik en dat vind ik een goed iets. 
Mag ik in jouw tuin komen graven?