Hoofd storm.

Het zijn rare dagen.
De intensiteit is enorm voelbaar. Zo ook de emoties. 
Maar buiten dat gebeurd er ook veel.

Keuzes die moeten worden gemaakt. Aanhoudende drukte. Van de ene dag jezelf ziek voelen naar het andere moment nog nooit zo fit en energiek. De koortslip die weer op komt (en ik had er 2 weken geleden ook al een… weerstand dingetje) Enorm blij en dan weer enorm verdrietig, zomaar ineens. Onze 20 jarige vogel die ineens overlijdt. (Hij was oud en we wisten dat het ging gebeuren. Een keer. maar toch.) Het vieren van dankbaarheid maar het voelen van anders. (Want wat gebeurd er toch allemaal in de wereld) Het feller reageren dan bedoeld tegen de kinderen en ook zij feller tegen mij. De drukte en daarin de rust zoeken. Jezelf klaar maken voor de donkere periode maar er nog eigenlijk niet klaar voor zijn. Niks mis met de donkere tijd hoor, zonder donker geen licht, maar ik heb gewoon nog geen zin. Ik verlang naar de zon, blote voeten op het gras en zwoele zomer avonden. En dan nog de welbekende alle ballen hooghouden en constant schakelen tussen hoofd en hart. Hoofd storm. Kortom, het leven!!

Maar ook dit gaat weer voorbij, zo is het ook, en na deze storm gaat de wind weer liggen en komt het overzicht weer terug. Ik wacht er op. En ook al weet ik dat we er met wachten niet zullen komen, ik wacht er toch op. En in de tussentijd doe ik wat ik kan. Drink ik m'n koffies. Maak ik in de ochtend mijn dagplanner, schrijf ik in m’n 6-minuten dagboek (ik dacht ik begin met 6 minuten per dag. Klein beginnen…) trek ik een kaart voor de dag en steek ik een kaarsje aan op m’n keukenaltaar. Voor mezelf, voor de wereld en voor alles wat ik lief heb. Daarna een sessie flow of yoga (ja ja, het klinkt zo hip allemaal maar ik ben mezelf enorm aan het overtuigen vol te houden) en ga ik beginnen met m’n gemaakte dagplanner voor de rest van de dag.